Starting with the real life!!

Alweer een week geleden sinds mijn laatste verhaal.
Ik moet even mijn geheugen opfrissen, maar nu weet ik weer wat we allemaal gedaan hebben!

Ik was mijn vorige verhaal geëindigd woensdag in Jo’burg. Dus vanaf donderdag ga ik verder met mijn verhaal!

Nou donderdag dus, hadden Lira en Leone (van Friends Accomodation) gevraagd of we ze konden treffen bij het ontbijt. Ze wilden iets met ons bespreken. Ze wilde ons een voorstel doen. Ze hebben kamers nodig omdat er meer studenten komen binnenkort. Daarom hadden ze ons gevraagd of wij met zijn 3e op een kamer willen, met zijn 2e of dat we onze kamers houden zoals we ze nu hebben (ieder een eigen dus). De kamer van Denise is best groot, dus dan zouden we daar na toe verhuizen. Dit scheelt ons best veel in prijs en voor mij een pluspunt dat er wifi is in de kamer van Denise en dat heb ik op mijn kamer nu niet. We hebben het met zijn 3e besproken en onze ouders hebben ons advies gegeven en uiteindelijk hebben we besloten om 2 kamers te houden in plaats van 3. De kamer van Susette is vrij klein dus die houden we. Ik ga uit mijn kamer en verhuis naar Denise. Als er iemand nou behoefte heeft om even alleen te zijn of eens alleen te slapen dan kunnen we daar de kamer van Susette voor gebruiken. Anders zouden we constant op elkaars lip zitten en dat is niet goed. Maandag moet ik verkassen. Verder zijn we donderdag naar Hatfieldmall geweest. Die is echt groot. Hier wat rondgekeken en geshopt. Boodschappen gehaald voor ’s avonds want we wilden gaan koken voor de hele groep. Dat is best wel een werk voor 10 mensen koken, vooral wanneer het gasfornuis niet supergoed werkt. Maar het is ons gelukt en het was ook nog lekker ook!

Vrijdag zijn we naar Pretoria Zoo geweest. Deze ligt ook naast onze stageplaats, dus hebben we de weg nog maar een keertje extra gereden. In de dierentuin was het klassenuitjes-dag. Overal waar we keken liepen negerkindjes in schooluniformen. Die keken nog meer naar ons als blanken dan naar de dieren.. Zaten we op een bankje, zwaaiden ze allemaal op ons en wilde ze ons aanraken en ons begroeten. Echt schattig!! De zoo was opzich wel leuk! Natuurlijk niet zo leuk als een safari wat je hier makkelijk kunt doen, maar dan nog.

Zaterdag zouden we meegaan met de rest van de groep naar een groot park met een meer. Daar was iets te doen van de Universiteit, waar 2 jongens van de groep stage lopen. Daar was dan om 12 uur een braai (BBQ). De 2 jongens waren al daar, dus we zouden dan met 6 meiden daar na toe moeten gaan. Aangezien dat niet in onze auto past moesten we nog een auto hebben. Gelukkig kon 1 van de andere meisjes aan een auto komen! Maar die moesten we eerst gaan ophalen bij een vriendin van haar. We zouden om 11 uur vertrekken, uiteindelijk vertrokken we pas om half 12 voor de auto op te halen. Het was maar een stukje zeiden ze, dus dan konden we wel even met 6e in ons klein auto’tje. Uiteindelijk wisten ze de weg niet meer. Kwamen ze niet meer wijs uit de kaart en hebben we er zeker een half uur over gedaan om daar te komen..:S En dat met 4e op de achterbank. De weg naar het park zouden ze dan wel weten, nou oke dan. Wij reden dus achter hun aan. Maar het begon al niet zo goed. We stonden bij het stoplicht op de baan om naar rechts te gaan. Maar moesten ze op het laatste moment nog naar links, dat ging dan nog wel want het waren maar 2 banen en niet zo druk. Maar daarna kwamen we op een grotere weg met 4 of 5 banen en was dus zo’n zelfde tafereel.. Ze moesten dus naar links in plaats van naar rechts. Degene wat achter ons zat, wilde ons wel ertussen laten, dus wij stonden al half op de andere baan, zodat die anderen er makkelijker tussen zouden komen. Maar wat gebeurde er nu, ze bleven gewoon staan terwijl het groen was en er stond een hele rij achter ons, dus we moesten op een gegeven moment doorrijden. En we konden alleen maar rechtdoor dus toen hebben we daar even gewacht, misschien kwamen ze ons achterna, maar zijn we uiteindelijk een rondje gereden en weer bij het kruispunt uitgekomen. Hebben we toen nog een stukje in de richting gereden waar we heen moesten, maar verder wisten we geen weg en we waren vergeten om nummers uit te wisselen, stom genoeg. Dus toen zijn we maar naar huis gegaan en hebben we een relaxdag gehad. Uiteindelijk bleek dat zij zich verreden hadden en dat ze er 3 uur over hadden gedaan om daar te komen, terwijl ze binnen een half uur terug waren gereden. Dus maar goed dan dat we terug zijn gegaan.

Zondag hebben we dan maar weer iets cultureels gedaan! We zijn naar het voortrekkersmonument geweest. Dat is echt heel erg mooi en groot. Binnen in het monument lijkt het een beetje op een kerk en op de muren werd het hele verhaal van de voortrekkers afgebeeld. Echt heel erg interessant. Je kunt helemaal naar boven gaan in het monument. Dat hebben we ook gedaan, maar dan natuurlijk wel met de trap. Dit was een smalle wenteltrap en we hebben welgeteld 170 treden gehad! Dus we waren wat duizelig toen we boven waren. Maar wat een uitzicht!! Uiteindelijk weer terug naar beneden. Hier was nog een klein museum wat ook erg interessant is. We hebben alle tekst in het Afrikaans gelezen en dat is best wel te doen. We konden het goed begrijpen. Alleen het praten en verstaan is nog lastig.

En dan zijn we aangekomen bij maandag. Het echte leven gaat weer beginnen. We beginnen aan de stage. Om half 9 hadden we afgesproken met Marlies. Het verkeer hier is dan echt een ramp. Alle stoplichten staan dan natuurlijk op rood. We waren dan ook 10 minuten te laat. Maar Marlies was gelukkig 15 minuten te laat:P Toen ze aankwam gingen we dan uit elkaar. Denise bleef daar, Susette ging een paar straten verder en ik ging naar de buren. Ik werd eerst rondgeleid door het huis en voorgesteld aan het personeel. Ik ben begonnen in Rivoningo Care Centre (Terminally Illness)( http://www.tlf.org.za/akanani.htm). In dit huis is plaats voor 20 patiënten, maar er liggen er op dit moment maar 9. Bijna al deze mensen hebben HIV/aids. Ook zijn de patiënten allemaal zwart, behalve 1 vrouw. Ook is het personeel allemaal zwart en praten ze allemaal zo’n raar taaltje, sotho. Hier kan ik dus echt niks van begrijpen. Ik werk van maandag tot en met donderdag van half 8 tot half 4. Op vrijdagochtend moet ik ook nog naar Devotion (hier dadelijk meer over). Omdat ik pas om 9 uur aankwam, was de zorg voor het grootste gedeelte klaar. Ik heb nog wel meegeholpen met de zorg. Al meteen vieze decubituswonden gezien:O Vandaag was dus mijn 3de dag en help nu mee in de verzorging. Er is meestal 1 hoofdzuster ‘sister’ aanwezig en zij doet de wonden verzorgen en de medicatie uitdelen. De rest van het personeel, wat niet zoveel is, verzorgd de patiënten en geeft ze te eten. Als de zorg klaar is, is er theepauze en daarna is er bijna iedere dag ook hier devotion. Maandag heb ik dit meteen mogen meemaken. Het is een religieus iets. Ze gaan dan buiten in een kringetje zitten met een aantal patiënten, degene die willen, er worden dan dingen uit de bijbel voorgelezen en gepreekt. Er wordt gebeden en gezongen. Dat allemaal in dat rare taaltje van hun. Ik moest maandag echt mijn lach inhouden, want dit had ik dus ABSOLUUT niet verwacht:P Hierna wordt dan ook nog health education gegeven. Dus een onderwerp dat met de gezondheid te maken heeft. Vandaag werd tegen mij gezegt dat ik dat moest doen, maar wist ik veel. Dat had ik niet voorbereid. Dus nu moet ik het morgen doen. Maar wat ga ik die mensen vertellen..?? Maandag werd het belang van water drinken verteld. Ik ga maar iets vertellen over persoonlijke hygiëne denk ik. Dadelijk eventjes kijken:P

Ik moet wel even wennen aan de werkstijl hier. Alles gaat op zijn dooooooooooooooooooooieeeeeeeee gemakkie. You are so fast zeiden ze tegen mij vandaag. Maar in vergelijking met dat is iedereen snel! Ze hebben geen haast zeggen ze dan, dus dan lopen ze maar een pas langzamer. Het vaste personeel heeft ook dagen van 12 uur:O Dat hoef ik gelukkig niet!
Ik moet me deze week maar even bedenken over een opdracht, die ik wil gaan maken. Er zijn best veel onderwerpen die ik kan gebruiken, decubitus, HIV/aids, terminaal ziek zijn. Dus daar ga ik het morgen over hebben.

Heel veel liefs, knuffels en kusjes van mij!!!

P.S. We hebben een gezamenlijke website gemaakt voor onze foto’s, ik krijg ze namelijk niet op mijn blog. De website is: suidafrika.webs.com. De website is nog onder constructie er staan nu nog geen foto’s op, maar die volgen snel. Ik heb dan een eigen album met mijn eigen foto’s.
xxx